Atatürk Dönemi Türk Dış Politikası Ünite Sözlüğü

[erkanisanmaz]

6. Ünite Sözlüğü​

Antant: Anlaşma, uyuşma, uzlaşma, mutabakat.
Beynelmilel: Uluslararası.
Cihan: Dünya.
Dış Politika: Başka ülkelerle yapılan siyasi, hukuki, ticari girişimler.
Diplomasi: Milletlerarası ilişkileri düzenleyen antlaşmalar bütünü, yabancı bir ülkede ve milletlerarası toplantılarda ülkesini temsil etme işi ve sanatı.
Etabil: Bir yere yerleşmiş, vatan tutmuş. İstanbul’da yerleşmiş Rumlar ve Batı Trakya’da yerleşmiş Türkler için kullanılan kavram.
Hukuk Devleti: Bir devletin bütün uygulamalarında kanunlara göre hareket etmesi.
Faşizm: Demokratik düzenin yerine aşırı bir ulusçuluk ve baskı düzeni kurmayı amaçlayan öğreti.
İç Politika: Bir devletin kendi sınırları içinde kamu işlerinin örgütlenmesine ve yönetime ilişkin uyguladığı siyaset
Mübadele: Değiş tokuş etmek.
Müstevli: Bir yeri istila eden, yönetimi altına alan.
Mütekabiliyet: Karşılıklı.
Pakt: Antlaşma. İki veya daha çok devletin saldırmazlık, savaşta ittifak gibi konularda üstlenmelerini belirttikleri belge.
Statü: Bir kimsenin, bir kurum veya bir toplum içindeki durumu. Kadro bakımından bağlı olduğu durum, pozisyon.
Statüko: Bir durumun devam etmesi.
Statükocu: Süregelen durumu korumaya meyilli olan. Değişime direnen.
Stratejik: Önemli.
Sulh: Barış.
Yayılmacılık: Bir devletin veya ulusun başka devlet veya uluslar üzerinde kendi çıkarları doğrultusunda etkide bulunmaya çalışması. Başka uluslara ait olan toprakları alma çalışması.