Canım anam,
Sen de biliyorsun ki buraya her yiğit askerimiz gibi sevgili vatanım için, Türk halkı için, topraklarımız için, canım pahasına da olsa düşmanlarımızla cesurca mücadele etmeye geldim. Çanakkale’ye gelirken henüz daha bir yaşımda yetim kalmama sebep olan ve beni yıllarca baba sevgisinden yoksun bırakan düşmanlarımızla sonuna kadar mücadele edeceğimi, babamın ve tüm şehitlerimizin kanını yerde bırakmayacağımı düşünerek geldim. Bunları düşündükçe içimde ki azim ve istek bin kat daha arttı.
Canım anam, buradan belki bir daha geri dönemeyebilirim. Bu yaşıma kadar tek sırdaşım, tek arkadaşım ve tek yoldaşım sen oldun. Bir birimize sımsıkı bağlandık, beraber güldük beraber ağladık.
Canım anam seni bu hayatta , beraber yürüdüğümüz bu yolda seni yalnız bırakırsam beni affet ve sakın olaki üzülüp ağlama. İçimde bir his buradan geri dönemeyeceğimi söylüyor.. Eğer şehit olursam babama kavuşacağım. Yıllardır baba diyemediğim babama… Anacığım, babam ve ben kendimizi bu vatana adadık. Arkamdan ağlarsan bil ki beni çok üzersin. Oysa biliyorum ki sen benim üzülmemi değil gülmemi istersin değil mi?
Canım anam burada birkaç gün sonra büyük bir savaş olacak gibi. Tüm arkadaşlar elimiz tetikte gözümüz karşıda bekliyoruz. İnan anacığım içimde en ufak bir korku bile yok. Çünkü babam gibi sonunda bu vatan için savaşma imkanına ulaştım. Bu nedenle canım pahasın da olsa hiç gözümü kırpmadan savaşacağım. Böylece hem babama hem de Türk halkına lâyık bir asker olduğumu göstereceğim.
Canım anam bizim elimizde yeteri kadar silah ve malzeme yok. Çoğu askerimiz yalın ayak ve yırtık pırtık elbiselerle savaşıyor. Düşman ise bize göre çok iyi durumda. Bir çok eksiğimiz var ama bunlar bizi yıldıramaz yıldıramayacakta. Keşke bizimde her şeyimiz tam olsa o düşmana gösterirdik dünyanın kaç bucak olduğunu… Ama yine de göstereceğiz .
Beni burada en çok üzen olay gencecik arkadaşlarımın gözümün önünde şehit düşmeleri ama bunlar vatan için nede olsa vatan sağ olsun yeter. Anam aslında öldürmek, savaşmak bana göre değil, Çünkü sen bana öldürmeyi, savaşmayı, kavga etmeyi değil; barışı, huzuru ve dostluğu öğrettin. Bende barıştan yanayım ancak amansız düşman bana savaştan ve ülkemi kurtarmaktan başka çare bırakmıyor. Bizde kanımızın son damlasına kadar savaşarak bu cennet vatanı kurtaracağız. Eninde sonunda zafer bizim olacak sana söz veriyorum.
Anacığım bu arada mektubuma son vermek zorundayım. Seninle eskisi gibi uzun uzun dertleşmek isterdim ama burada işler zor. Düşmanın ne zaman saldıracağı belli olmaz. İnşallah sağ salim dönersem uzun uzun sohbet ederiz. Ama dönemezde şehit olursam, senden son isteğim benim arkamdan sakın üzülüp o değerli göz yaşlarını boşa akıtma. Çünkü ben kutsal bir amaç için şehit olmuş olacağım.
Mektubuma son verirken, mübarek ellerinden çok çok öperim anaların en güzeli, en değerlisi. Seni Allah’a emanet ediyorum. Sende hakkını helal et anam canım anam…
Şule DİZMAN / Çorum
Sen de biliyorsun ki buraya her yiğit askerimiz gibi sevgili vatanım için, Türk halkı için, topraklarımız için, canım pahasına da olsa düşmanlarımızla cesurca mücadele etmeye geldim. Çanakkale’ye gelirken henüz daha bir yaşımda yetim kalmama sebep olan ve beni yıllarca baba sevgisinden yoksun bırakan düşmanlarımızla sonuna kadar mücadele edeceğimi, babamın ve tüm şehitlerimizin kanını yerde bırakmayacağımı düşünerek geldim. Bunları düşündükçe içimde ki azim ve istek bin kat daha arttı.
Canım anam, buradan belki bir daha geri dönemeyebilirim. Bu yaşıma kadar tek sırdaşım, tek arkadaşım ve tek yoldaşım sen oldun. Bir birimize sımsıkı bağlandık, beraber güldük beraber ağladık.
Canım anam seni bu hayatta , beraber yürüdüğümüz bu yolda seni yalnız bırakırsam beni affet ve sakın olaki üzülüp ağlama. İçimde bir his buradan geri dönemeyeceğimi söylüyor.. Eğer şehit olursam babama kavuşacağım. Yıllardır baba diyemediğim babama… Anacığım, babam ve ben kendimizi bu vatana adadık. Arkamdan ağlarsan bil ki beni çok üzersin. Oysa biliyorum ki sen benim üzülmemi değil gülmemi istersin değil mi?
Canım anam burada birkaç gün sonra büyük bir savaş olacak gibi. Tüm arkadaşlar elimiz tetikte gözümüz karşıda bekliyoruz. İnan anacığım içimde en ufak bir korku bile yok. Çünkü babam gibi sonunda bu vatan için savaşma imkanına ulaştım. Bu nedenle canım pahasın da olsa hiç gözümü kırpmadan savaşacağım. Böylece hem babama hem de Türk halkına lâyık bir asker olduğumu göstereceğim.
Canım anam bizim elimizde yeteri kadar silah ve malzeme yok. Çoğu askerimiz yalın ayak ve yırtık pırtık elbiselerle savaşıyor. Düşman ise bize göre çok iyi durumda. Bir çok eksiğimiz var ama bunlar bizi yıldıramaz yıldıramayacakta. Keşke bizimde her şeyimiz tam olsa o düşmana gösterirdik dünyanın kaç bucak olduğunu… Ama yine de göstereceğiz .
Beni burada en çok üzen olay gencecik arkadaşlarımın gözümün önünde şehit düşmeleri ama bunlar vatan için nede olsa vatan sağ olsun yeter. Anam aslında öldürmek, savaşmak bana göre değil, Çünkü sen bana öldürmeyi, savaşmayı, kavga etmeyi değil; barışı, huzuru ve dostluğu öğrettin. Bende barıştan yanayım ancak amansız düşman bana savaştan ve ülkemi kurtarmaktan başka çare bırakmıyor. Bizde kanımızın son damlasına kadar savaşarak bu cennet vatanı kurtaracağız. Eninde sonunda zafer bizim olacak sana söz veriyorum.
Anacığım bu arada mektubuma son vermek zorundayım. Seninle eskisi gibi uzun uzun dertleşmek isterdim ama burada işler zor. Düşmanın ne zaman saldıracağı belli olmaz. İnşallah sağ salim dönersem uzun uzun sohbet ederiz. Ama dönemezde şehit olursam, senden son isteğim benim arkamdan sakın üzülüp o değerli göz yaşlarını boşa akıtma. Çünkü ben kutsal bir amaç için şehit olmuş olacağım.
Mektubuma son verirken, mübarek ellerinden çok çok öperim anaların en güzeli, en değerlisi. Seni Allah’a emanet ediyorum. Sende hakkını helal et anam canım anam…
Şule DİZMAN / Çorum